Cykl Madeira powstał podczas pobytu na wyspie zwanej także Rajskim Ogrodem Atlantyku. Myślenie o Maderze w kategorii nie-ziemskiego lądu ma swój początek w czasach imperialnych, kiedy ta wulkaniczna kraina, będąc trudnym do zamieszkiwania lądem, została skolonizowana, a jej zasoby naturalne nieposzanowane i wyeksploatowane. By zaspokajać coraz to nowe potrzeby imperialnej gospodarki, wykorzystując przy tym niewolniczą pracę ludzi sprowadzanych tu z nieodległej Afryki, wycinano lasy (port. madeira znaczy drewno), dając tym samym przestrzeń pod monokulturową uprawę drugiego ważnego imperialnego surowca – trzciny cukrowej. Dziś systemy irygacyjne i tarasy powstałe poprzez terraformowanie, porty, drążone w wulkanicznych skałach tunele oraz wznoszone wysoko estakady przeplatają się z rezerwatami lasów wawrzynowych i ogrodami botanicznymi, w których eksponowane są – występujące dawniej na terenie całej wyspy – endemiczne gatunki roślin. Dzięki infrastrukturze i środowisku naturalnemu, Madera jest obecnie najlepiej ocenianą destynacją turystyczną w Europie. Cykl fotografii ukazuje z perspektywy turysty imperialne dziedzictwo i współczesny krajobraz wyspy. Perspektywy, która oparta jest na mechanizmach ekologii kapitalistycznej – zdobywaniu, katalogowaniu i ponownemu nadawaniu wartości.